این ایتالیای دوست‌داشتنی

 سلام

       امشب شب ایتالیاست. همه‌ی نگاه‌ها سمت تورینه. یونتوس با درخشش رونالدو، دیبالا، مانژو  و آلگری به شبی رویایی فکر می‌کند، هرچند رقیب رو دست کم نمی‌گیرد. رقابت شالکه و من‌سیتی هم جذاب خواهد بود. اینجا در قاره‌ کهن، رقابت‌های لیگ‌ قهرمانان آسیا بین استقلال و العین برگزار خواهد شد. پرسپولیس به مصاف السد می‌رود و الهلال با الدوحیل و پاختاکور با الاهلی به رقابت می‌پردازند.

دیشب شب خوبی برای فوتبال ایران بود و دیگر نماینده‌ی کشورمان، ذوب آهن، سه امتیاز ارزشمند به دست آورد. امیدوارم امشب شب بهتری برای فوتبال کشورمان و همچنین ایتالیا باشد. فردا شب هم بارسلونا در خانه به مصاف لیون می‌رود و بایرن به دیدار لیورپول می‌رود.

تا پایان سال زمان زیادی باقی نمانده، هفته‌ی بعد همین شب چهارشنبه سوریه و بعد به استقبال سال نو می‌رویم. حتماً این روزها همه فکر می‌کنند به چند تا از آرزوهای سال نود و هفتشون رسیدن. خودم به چند تا آرزوی فوتبالی رسیدم و البته یک قولی هم دادم که هنوز بهش عمل نکردم اما یک قول، قوله و حتماً بهش عمل می‌کنم. هفت سال قبل هم به گیدئون شالویک قول دادم یک فیلم کوتاه بسازم ولی هنوز نساخته‌ام، ساختن یک فیلم از خودت کار سختی نیست. مردم روزی هزارتا استوری تو اینستاشون می‌گذارند اما خودم هنوز فیلمی نساختم، یک روز می‌سازمش. یک قول، قوله، سعی می‌کنم به وعده‌هایم عمل کنم به خصوص قولی که امسال دادم. به‌ هرحال یک قول قوله. رونالدو عدد پنج رو نشان می‌ده تا پنج بار قهرمانی لیگ قهرمانان رو به مادریدی‌ها یادآوری کند و خودم عدد هفت و پنج را نشان می‌دهم تا به خودم یادآوری کنم یک قول هفت ساله فیلم‌سازی دارم و یک قول پنج ساله نیکولایی. 

به امید برد استقلال