This blog is about books, eBooks , my memories .

Monday, August 31, 2015

Big Traffic Jam




Gonzalo was in deep thought when the basket landed on the Semi-trailer, he thought about his mother country and Gabriel; they had both spent sweet times together.

Gonzalo grew up in Santiago del Estero a beautiful city in northern Argentina, when he was a child, his family used to ride to La plata in their trailer during summer vacations, for his grandpa lived there.

In La plata Gonzalo spent his days alone on the shore; for hours he was sitting in the sand, staring at the ocean, and dreaming of having a trailer just like his daddy's trailer until a nice little boy turned up, Gabriel had hazel eyes and dark brown hair, he searched for a worker to complete his sand castle, Gonzalo accepted his offer, and they became friends, soon Gonzalo got tired with bringing wet sand with the plastic bucket, in his view a truck could be very helpful, though Gabriel disagreed, he wondered a hard-working worker was better.

After a while, the Grandpa bought two toy trucks, they looked completely similar, the grandpa gave one of the dump trucks to Gonzalo, and the other to Gabriel. The boys were both happy with their trucks, and played with the trucks on the beach, filled them with sand, and built the sand castle faster.

Gonzalo adored his truck, it was too hard for him to part with his truck even one minute, everything went well until ...

On the dismal summer day, he was separated from his favorite car; the boys ran wild around, and laughed as a high wave came, and swallowed one of trucks.

Gabriel ran toward the another one swiftly, and picked up it , and shouted, " It must be my own truck, because your truck was closer to the shore."

Gonzalo felt a knot at his throat, he took a look at the truck, Gee! it was his own truck, Gonzalo was certain about it, because Gonzalo had carved a small G on the underside of his car, and the remained truck had a sign, but Gonzalo said nothing, he recalled his Grandpa's saying, " A nice friend is like a gem, Only A fool misses him."

So Gonzalo just nodded his head, " Good for you, Gabriel --- you are lucky."

 And after the poor boy wept alone... well, he had missed the most priceless thing in the world, though he had still kept his best friend. The Grandpa admired him, and said, " Don't worry, I'll buy a new truck for you."

Gonzalo replied in tears, " No, I don't want another one, it was my friend, may someone replace a friend? "

A bitter smile emerges on the Grandpa's face, " You're right, Gonzalo -- It's terrible for a child to miss his favorite toy, I can understand you."

Gonzalo became bigger, and bought a real Semi-trailer on his own, but he never forgot his dump truck, he always thought about.




The truck driver is going to get back his dump truck, Gabriel has gone to voyage to find the gem freezer, now the gem-seeker needn't the truck anymore, therefore the toy can be for Gonzalo if he arrives in La plata on time.

Finally Gonzalo reaches the shore highway, but his eyes grow wide to see that big traffic jam there, thousands of gem-seeker from around the US ride to the harbor. Gonzalo lets out a bitter sigh, " Bad luck!" he has to brake, and stops, Parmis shouts, " Oh, my smartphone reception-- it's good now."
 


Best Wishes
M.T☺






M.T☺

اختراع تان را بپوشید




بهترین بازار آزمایش شما حیاط خلوت خودتان است. آلیسیا شَفر، بنیانگذار کوله ی بچه ی پینات شل، با پوشیدن اختراع خودش مشهور شد.

آلیسیا به تازگی مادر شده بود. او می خواست نوزادش را در بغل بگیرد، اما در عین حال بتواند از هر دو دستش هم استفاده کند، پیاده روی کند و کارهایی را که دوست دارد انجام دهد. او کوله های بچه ی مختلفی را که در بازار بود، آزمایش کرد، اما هیچ یک مطابق میلش نبود. پس تصمیم گرفت. کوله ی بچه ای ویژه ی خودش طراحی کند. او ملافه ای را پاره کرد و آن را به خیاطی محل برد و کوله ای راحت و شیک طراحی کرد. او می گفت: « من به فکر تولید نبودم. فقط برای خودم درست کرده بودم.» اما بعد، یک روز او کوله را در مهمانی مادران جوان پوشید و از طرف همگان تحسین شد.

« چه قشنگ است، از کجا خریدی؟ برای من هم می خری؟» او ده کوله ی دیگر برای سایر مادران ساخت، بعد ده تای دیگر و ده تای دیگر ...

آلیسیا و همسرش در تولید این محصول مصمم شدند و آن را « پوست پسته» ، که لقبی برای نوزادشان بود، خواندند.

زمانی که آلیسیا در برنامه ی « فکر بزرگ » ظاهر شد، تجارت کوچکی به راه انداخته بود و حالا به فکر توسعه ی آن بود. ظاهر او توجه خریداران فروشگاه های زنجیره ای بی بیز آر آس را به خود جلب کرد. به زودی آلیسیا محصول خود را در این فروشگاه ها ارائه می کرد.

آلیسیا شَفر کار هوشمندانه ی دیگری هم انجام داد. او محصول خود را به فروشگاه های ویژه ی کودکان برد و گفت:« اگر این محصول تا دو هفته به فروش نرسد، آن ها را پس می گیرم.» او خریداران را در جریان این فروش سهیم ساخت و پاداش خود را هم گرفت.


همه ی اینها نشان می دهند که دوستان و افراد خانواده بهترین ابزار برای بازاریابی شما هستند. اما داشتن افراد معتبر در اطرافتان هم ضرری به شما نمی رساند.

وقتی یکی از زنان مشهور جامعه در حال زایمان است، آلیسیا یکی از کوله هایش را برای او می فرستد. پس طرفداران پر و پا قرصی هم در میان زنان مشهور دارد.


درس بزرگ: آلیسیا با پوشیدن محصول نوظهور خود در میان مردم، تأثیری بر آنان نهاد که نتیجه اش یک تجارت ده میلیون دلاری است.


کتاب فکر بزرگ: دانی دویچ



Sunday, August 30, 2015

Runway is Ready, Join politely




Tina presses her lips together, she feels a knot in her throat, Parmis smiles at her, " Calm down, Tina. Wait a little, finally we'll land but not now."

The tears gather in Tina's eyes, Parmis puts one hand on her arm, " Don't be cross-- Mino didn't say it on purpose ... however, we can wait-- Haste is from devil, so Enjoy the scenery."

Tina sits on the basket floor, frowning, " A safe place?? You must be Mad, Parmis! soon the hot air balloon will crash, then we all will pass away -- I warned you of this."

Mino bites her lip, " Be quiet! You're driving me crazy, Tina! Do something to challenge your brain, such as Having an ice-cream, watching a video or  anything else, except remarking."

Tina gets angry, Parmis shouts at them both, " Enough!"
Armis cries, " Tina told the truth, if the balloon gets stuck in the trees."
Mino, " Parmis! the balloon air is escaping fast."

Parmis pushes the pump button, the balloon begins inflating gradually, and raising.

Parmis points at the road, " Look! the wind is carrying us towards the road, just keep the balloon at the same high, then we can descend on the road, maybe we find someone for help us there."

Armis laughs, " indeed? Great!"
Tina nods, " All right, but we're still going down, the balloon should be lighter."

Parmis, " Excellent! Drop down the basketballs, they are too heavy."
The little girls throw out the balls, one of them hits James's head, he falls down and cries.

Mino starts dropping all the ballasts, the balloon drifts towards the road slowly. The old road is vacant, a remote road, no cars passes.

Now the hot air balloon is just over the road, Mino takes Parmis's suitcase, she intends to throw it down, Parmis screams, " What are you doing, Mino?"
Mino, " It's still heavy."
Parmis, " But it's my surprise gift."
Mino sighs deeply, " Sorry, Parmis. You don't need these ice-creams sticks, Uncle Larry is nearly ...."

Parmis looks Mino in the eye ," Uncle Larry will wake up soon," then adds, "By the way, Don't drop anything else. Look! we arrived at the destination, now we are above the road."

Armis screams " I can see a heavy truck coming -- Oh, yes, we're in luck! one is coming."
Mino, " So we can descend, and ask him for help."
Tina frowns, " No, I can't trust him. Mommy has told me, " Don't speak with strangers, it's dangerous."

Mino grins, " Don't be such a baby! it's not an ordinary position, we have to ask for the help."

Tina and Mino begins argue about this matter, Parmis says, " See me, Tina is right, we shouldn't trust anyone. "

Armis cries, " So what can we do?"
Parmis, " Trust me, I have a plan-- Be ready when I ordered you pull the string, OK? "

The Semi-trailer comes closer, it has occupied the full width of the road, Gonzalo is driving along the road while singing a happy song. It seems as if he hasn't seen the hot air balloon above his truck. 

Parmis, " Now."
The three other girls pull the cord, the parachute valve opens, the air vents from the balloon, and the balloon comes down slowly.



When it is right over the cargo space, Parmis pushes a hidden button, the girls' eyes grow big, the envelop starts shrinking, it gets smaller and smaller, then it comes down towards the balloon basket, and be swallowed by the cylinder which attached in center of basket. Parmis blinks, " The runway is ready, how about you? Are you ready?" the girls are still in shock as the basket lands on the cargo space smoothly.

Are you surprised by this balloon? guess what it's not an ordinary balloon, it is very special, the balloon belongs to Gloria and Sergey, and a familial invention of them.

The children scream, " Hooray, Hooray!"
Parmis points at the truck cab, " Be quiet! he shouldn't notice us until we reach a safe area such as a busy street, then we'll ask for help."


The three other kids agree with her, they all sit into basket and begin having the ice-cream, Uncle Larry is still asleep.


 
Best Wishes
M.T☺
 







M.T☺

Saturday, August 29, 2015

سهم ما در شفای دنیا



زمین سیاره ای رو به ویرانی


زمین چشم یکی از سیارات همسایه را گرفته بود؛ گروهی فرا زمینی مأموریت یافتند تا اطلاعاتی جامع راجع به زندگی در این سیاره ی زیبا، امکانات موجود و نیز زمان دقیق لشکرکشی به زمین را گردآوری کند.

 فضایی ها پای صحبت زمینی ها نشستند: اوضاع دنیا؟ وحشتناکه ، وحشتناک! گرانی، تورم ، بیکاری، آلودگی هوا، گرم شدن تدریجی زمین، بحران اتمی ، خشونت ، دیگه بدتر از این هم می شود؟
آسمان آبی، آه! یادش به خیر قدیما حداقل هوای پاکیزه داشتیم، الآن چی؟ تو شهر ما شمار خودروها از آدم ها بیشتر است، متأسفم!
خانواده ها، اخلاق، جوانان، فاجعه است! مردم تنها زندگی می کنند، سگ ها و گربه ها جای اعضای خانواده را پر کردند، آقا، ارتباطات انسانی از بین رفته است، شک دارم در آینده اصلاً خانواده ای وجود داشته باشد، خجالت آوره!

و ...

یأس و نومیدی موج می زد، سیمای آینده ی این سیاره چقدر تاریک و رقت انگیز به نظر می رسید.

بعد پای تلویزیون نشستند، اخبار جهان : خشونت، درگیریهای خیابانی، قتل، کشتارهای قومی، نژادپرستی، رشد منفی جمعیت، بیکاری، کاهش ذخایر طبیعی و سوخت های فسیلی، نگرانی از جنگ هسته ای، اعتصاب کارگران و ...


فرا زمینی ها با خبری شادی آفرین به فضا بازگشتند: هیچ نیازی به تصرف زمین نیست به زودی شاهد فرو پاشی این سیاره خواهیم بود.



درمان دنیا

مردم همواره از اوضاع نابسامان دنیا ابراز نگرانی می کنند و با هاله ای از ترس و تردید به آینده ی مبهم و اسف بارش می نگرند، متأسفانه، هیچ امیدی نیز به شفا و روشنایی آن ندارند.

بزرگی گفته : « واژه ی بیماری معادل است با بهبودی، تناقضی خوشایند! ». در واقع اغتشاش ها، ناآرامی ها و بحران های دنیا نمودی است از بیداری انفرادی مردم دنیا و افزایش سطح آگاهی عمومی، بنابراین بحران ها نه تنها نشانه ای از فروپاشی جهان نیست، بلکه بیانگر بهبودی اوضاع و آینده ی زیبای این سیاره است، دگرگونی انفرادی به دگرگونی جمعی می انجامد.

نوجوان که بودم از افزایش خشونت و جنگ، به خصوص جنگ اتمی خیلی می ترسیدم، همان ایام از رادیو شنیدم که دانشمندی { آمریکایی} گفته وقتی اکثریت مردم دنیا درباره ی جنگ هسته ای نگران باشند، وقوع جنگ هسته ای کاملاً محتمل است، این شد که دلواپسی درباره ی بمب اتمی را کنار گذاشتم تا یک نفر از مجموعه ی مضطربین کم شود؛خب، هیچ دوست نداشتم با نگرانی سهمی در جنگ هسته ای احتمالی داشته باشم:) همه ی ما در برابر دنیا مسئول و در آفریدنش شریک یکدیگریم.



هنگامی که نور می تابد

آن هنگام که از محیطی تاریک به اتاقی پر نور قدم می گذاریم، روشنایی چشم ها را چنان می آزارد، که ناخودآگاه آن ها را لحظه ای بسته، چند بار پلک می زنیم تا به نور عادت کنند، سپس با شادمانی در روشنایی گام برمی داریم. حرکت از دنیای کهن به دنیای نوین نیز چنین است؛ حرکت از تاریکی به روشنایی. زمانی سپیده دم آشکار می شود که یلدای تاریک و بلند را پشت سر گذاریم.

ما شاهد این روند در تمام اشخاصی که در روشنایی بیدار شده اند بوده ایم، اوایل احساس سرگشتگی و پریشانی می کنند، البته حق هم دارند، پذیرفتن این حقیقت که عمری در ظلمت و تاریکی زندگی کرده ایم کار آسانی نیست، زندگی که زیبا، سالم و موفق از دید خود سابق، اطرافیان و جامعه تعریف شده است، اکنون بسیار نامتعادل، جنون آمیز و ماشینی به نظر می رسد و
مشکلاتی که سالیان دراز بر زندگی ما سایه انداخته، از پذیرش شان سرباز می زدیم، اکنون پذیرفته، حل شدنی به نظر می رسند.

این همان اتفاقی است که برای دنیا می افتد در سیر به سوی روشنایی منقلب می شود، زجر می کشد، بحران زده، فقیر و طغیان گر می شود، اما این فقط نیمه ی تاریک زمین است، نیمه ی دیگر که رو به خورشید است، روشن است و زیبا. پس با اغتشاشات، جنگ طلبی ها و بحران ها خود را سنگ تیپا خورده ی روزگار نپنداریم و نومید نشویم.

ما قربانی دنیا نیستیم، بلکه کانالهایی برای درمان دنیا هستیم ،بنابراین افزایش آگاهی فردی ما به افزایش سطح آگاهی جهانی می انجامد، بهترین کاری که برای شفای دنیا می توانیم انجام دهیم نایستادن در برابر تغییرات و پذیرش دو قطب تاریک و روشن، منفی و مثبت درونمان است. به خاطر بسپریم که هر چه دنیا پر نورتر شود، اشباح و تاریکی ها بیشتر عیان می شوند؛ فردا روشن است. 



 زندگی در روشنایی: شاکتی گاوین
                                                                                          M.T




M.T☺

Friday, August 28, 2015

تنها صداست که می ماند

" Try not to become a man of success, but rather try to become a man of value." 
Albert Einstein

هفته دولت گرامی باد. دولت تدبیر و امید دولت همدل مردم;-)

صبح امروز با این پیامک همراه اول بیدار شدم، گمونم دیروز ارسال شده و بایک کم تأخیر رسیده به مقصد.

سلام :-)

دوشنبه آغاز هفته ی دولت بود،  منم به نوبه ی خودم هفته دولت را به دولت تدبیر و ملت سرفراز تبریک می گویم و هفته خوشی را براتون آرزومندم.

گفتنی زیاد داشتم حیف که تایپ با این صفحه کلید به کندی پیش می رود، چون بهش عادت ندارم،  بله همون مشکل همیشگی ؛ ماهی ها تفریحات سالم ندارند با کابل ها سرگرمند و به همین سبب جى میل جوجه تیغی،  این جانب، دو سه روزیست که ستاره ی سهیل شده :-/
فعلن،  دارم این نامه ی کوتاه را از یک حساب دیگر و با تلفن همراه می نویسم:-)
نگران نباشید رو داستانهام کار می کنم،  چرا توقف کنم؟  مخصوصن حالا که خوش شانس ترم:-D   قصه اش را بعدن می گم ;-)
"

چرا توقف کنم، چرا؟
پرنده ها به جستجوی جانب آبى رفته اند
افق عمودی است
افق عمودی است و حرکت: فواره وار
و در حدود بینش
سیاره های نورانی می چرخند.
                                                   "
ایام به کام:-)

Tuesday, August 25, 2015

Be Alive Just Fur Us



One can not be such a wonderful archer but Micheal. Once the third basketball strikes Uncle Larry, his eyes sees black, his kneels start wobbling; the Uncle can't stand on his two feet, so he grabs the side of the balloon basket.

Parmis and Tina put one of their arms around him together, and seats him on the basket floor, then all the children sit around.

The Uncle's eyes are still open as he leans his back against the sidewall , and stares at the kids for one minute or two, his tender look raises hope in those small hearts swiftly. 

But the glimmer of hope fades when the man's head leans on his shoulder, and his friendly eyes get closed, the children are so shocked that keep quiet for a few minutes, as if they couldn't believe what to see.

Parmis screams first, " Uncle." and the next, three other girls begin crying loudly,  while Parmis is shaking the Uncle's arm with two hands, screams, " No, No, You should be alive ...Please Open your eyes, Uncle ... you've not opened your present yet, you should see it, I'm sure you'll love it, " her warm tears flow freely on her cheeks.

She shakes her uncle with all her strength again, " We haven't taken any photos with polar bears, and yet haven't built any igloos ... Please, try to be alive, I will become the chief of YouTube Gaming."

Mino slaps Uncle Larry's face hard for several times, " And I'll also become your adviser ... Wake up, Lazy ... wake up. "

Armis cries loudly, " Bad luck! bad luck! I'm going to act in a brilliant movie that you are its producer. Please, Wake up."

Tina pours a water bottle on his head, " Uncle, Uncle, Uncle Larry! I will become the YouTube Kids chief, Wake up."

By the way, Uncle Larry keeps his eyes closed, maybe he needs a little rest, because of that sleepless night.

James is still yelling at the hot air balloon, Armis and Mino are leaning out of the balloon basket watching him with fear, Parmis's look are fixed on the Uncle, suddenly a sparkle appears in her eyes, she takes out her tablet, shouting , " Feech, Feech, it can awake Uncle Larry."

The girls get excited, " Indeed? " Parmis nods, and searches in her tablet applications while the others are looking forward to seeing Uncle Larry's bright smile again.

After one minute the tablet drops down through her fingers, she shakes her head in despair. Parmis recalls the Feech app is on her Mom's smartphone but not her tablet. As Parmis is always happy, and needn't to change her feelings. At present Parmis wishes she had Feech to save Uncle Larry. 

Armis, " Well, Download."
Parmis, " How? my tablet hasn't reception. "

She shakes Uncle Larry for the last time, Mino shouts at her, " Enough! do you think that you are making Milkshake? Don't shake him anymore."

Parmis, " We should take him to the hospital at once."
Tina take the parachute cord, " Don't worry, Parmis. I'll land the balloon on the ground."

Armis screams, " Here? the terrorists have surrounded us, they killed Uncle Larry, I don't want to die... Mommy, Mommy, Help... I will become a celebrity ."

Mino stands beside her, " What she said is right. Here is Unsafe, we'll never land here."
Tina smirks, " But we're going down."

Armis bursts into tears, Mino hugs her, Parmis joins in hug; a look of indecision emerges on Tina's face she didn't know what should do, her look shifts from the cord to the ground, at last she makes her decision; while she moves her hand to pull the string Mino takes it.

Mino, " What are you doing? Will you kill us?."
Tina, " I know what to do. I can land a balloon, I've seen in the movies, the hot air balloon is only lighting the burner and pulling the string, everyone can do it."

Mino yells, smirking, " Ha, ha,  Only this? You must be kidding! the balloon pilot needs a training course, however No one touches the anchor."

Tina presses her lips together, she feels a knot in her throat, Parmis smiles at her, " Calm down, Tina. Wait a little, finally we'll land but not now."
 




Best Wishes
M.T☺​






M.T☺

Monday, August 24, 2015

Three Throws



That's only a big basket

... The hoop is located in a farmyard near a big apple tree; on the right-hand side of the farmhouse is an old road, and on another side a herd of cattle is grazing on the grassland, in distance the golden spike wheat is shining under the sun, the farm is surrounded by the pasture hills and green trees.

Micheal is dressed in a Bulls uniform and his opponent in a Lakers. Two orange balls are waiting next to the farm dog, Felix, on the ground, and one another is bouncing on the court.

James defends and isn't able to beat Micheal dribbling with both two hands, Micheal passes him, and gets closer to the hoop, he jumps up into the air, and pushes the basketball down through hoop.

" Wow!" he screams with excitement, his eyes shine, Micheal is proud of himself. James bangs on the rod in anger, and shouts, " Foul, that was a foul."
Micheal shakes his head sadly, James always behaves in this way.

All at once, Felix begins barking; the hot air balloon floating across the sky has caught his attention, it is only a few feet off the ground.

Uncle Larry says gladly, " Here is ideal, there is the light wind, and the farmyard is also large enough, so we can land, are you ready?"

The children standing on the food baskets in the balloon basket scream with laughter, " Hooray, we're going home."

They lean out of the basket to enjoy the good view, there is no fear or worry on their happy faces opposite five minutes ago.

A wry smile appears on James's face, " Micheal! prove yourself as a star, throw the ball in the basket."

Micheal smirks, " I did it before, didn't you see?"

A grin spreads across his opponent's face, " Not this basket, that one... over there. " he points at the hot air balloon.

Micheal raises one eyebrow, looks at him in surprise, " What? you must be joking!"

James shakes his head, " No, that is also a basket, only a little bigger and farther, a three points throw." he tries to entice Micheal, " You have three throws,  however I bet you can't--"

Micheal interrupts him, " It's easy for me to shoot as a piece of cake, Watch!"
He grabs a b-ball, jumps up into the sky, tosses it at the balloon.

Uncle Larry winces, " What is he doing?"
Mino giggles, " Is ready your pen? I guess he is a fan of you, and wants your signature."

Uncle Larry takes a pen out of his pocket , and gets ready to sign the basketball that the balls comes straight towards him on his face, Uncle Larry is still firm and on his feet though he feels dizzy, then the second hit strikes him on his forehead.

Tina shouts, " Don't Miss this perfect video!"
Armis laughs, " Now we have two basketballs."
Parmis sighs deeply, " Poor Uncle Larry, Poor, basketball is too heavy. "

Micheal is getting ready for the last throw, he tells James, " Only one throw has remained, James."


Really, he is a star, in fact a superstar, because the third throw is successful, it hits the Uncle on his forehead again, Uncle Larry can't stand on his feet anymore, he leans against the basket, Parmis and Tina seat him on the basket floor.

Micheal jumps about and dance, " I won, I won."

James yells, " Foul, Foul ... you shouldn't have hit that man."

Micheal shrugs, " By the way, you lost, accept your defeat ... why they haven't given back any balls yet!"

James, " I don't know, " he yells at the balloon, " Hey! Hey! balloonists! drop down the basketballs ."



Best Wishes
M.T☺
Wikihow and others ?




M.T☺

Sunday, August 23, 2015

Return to Space



That's only a big Basket

A hoop, a b-ball and two players; Michael and James are teenagers, both tall and interested in streetball. They are playing one-on-one basketball from dawn to noon. Michel practices to become a superstar.




Share on Insta

Gonzalo awakens to sound of the telephone ringing, his mother is on the phone:

Mother: " Hello, Gonzalo. is that you?"
Gonzalo sitting on edge of his bed replies sleepily , " Oh, Mom! why now?? I had a sleepless night , then I slept a few hours this morning, what's happened again? Are you Okay? how is daddy?"

--, " Oh, I'm sorry... we all are fine, and how about Semi? hasn't he sunk yet?"
--, " Oh, No ...my truck ... well, it's fab and fast ... Mom! you never miss me?"

--, " Sure, sometimes --- where is he?"
Gonzalo lets out a better sigh, " in garage, I guess, I take care of it very well,  after having breakfast I'll take a photo of Semi to share on Insta. "

--, " That's all right, I'm waiting to see it."
--, " OK, Mom, so bye now."

-- , " Wait, wait, Gonzalo .... rumor has it that a freezer full of gems sank early in the morning."
--, " blah, blah, blah."

--, " I think so ... however, you'd better see your grandpa."
--, " what? that old man is going to sea?"

--, " No, he isn't, in fact, Gabriel who went an hour ago."
--, " So what? he's big enough to pick his way."

--, " That's right, but he borrowed some money that is why his family is supposed to sell his belongings."
--, " Crazy, Crazy."

--, " All his belongings, even his truck."
Gonzalo jumps from his bed, " His truck?"
--, " The sale is on Thursday. "

--, " Thursday, Oh, Mom, thanks, you are the best mom in the world, I love you so much."
--, " Me too, take care of Semi, I check insta per five minutes."


Gonzalo's eyes fill with teardrops, he is walking on air, his own truck, his dump truck, it is unbelievable; after twenty years he will be able to obtain his own truck, after years ...

Gonzalo looks at the calendar, he must set out to " La Plata " right now. He takes some sandwiches, then races for the garage at high speed.

At first, he snaps a few photos of Semi and shares them on his social media networks, next climbs into the truck, and heads for the shoreline highway( PCH ) at great rate.

All the Best
M.T☺







M.T☺

Saturday, August 22, 2015

The Life is full of surprise



Drop in for Coffee if you are nearby

The birds are flying high in the blue sky; the assistants are running around to prepare the scene, everyone is excited.

In the morning sunlight, the Glass coffee shop seems hot and inflated, there is no free table.

The cool breeze passes over the tower, and blows Gloria's hair about, she leads last visitors to their seats, and wonders, " We need another few chairs."

At the rooftop coffee shop is expected to be held a live cooking show in a few minutes, Drop in for free coffee and pancakes if you are nearby.

The aroma of hazel coffee swirls around to remind us of the host show,  Chef Larry. So, Where is He? no one exactly knows, all the people have been invited the TV show come, but Larry , as if he is hidden.

Although Larry is visible on the show posters all over the city, unfortunately, he has not seen on air. The TV producer constantly glances at the cafe clock, his expression shows his anger, the audience is also worried about Larry, they are searching for Larry in the sky.



Finally, the hot air balloon comes into view, the producer looks at the clock, it is 10 A.M as Larry arrives at the studio, a wry smile emerges on Gloria's face, she says to the producer " I had said that Mr. Page was always on time, haven't I? " the man nods, " Yeah."

As the hot air balloon is right over the tower, Larry waves hello to the audience and shouts, " hi, I'm glad to meet you all, thank you."

The people wave back, and started clapping him, they are looking forward to seeing him on the stage, Larry is going to descend on rooftop with help his friend, Sergey.

The trailer the same shows up the Glass tower. Sergey climbs out, and wants Flora to stay in the car, " We don't know what will happen, if the balloon can't land, please chase it." Sergey says, so Flora remains down, in her car.

Pilot Larry is ready to touch down that Parmis's smartphone rings. Suddenly, the sun hides behind the clouds. Parmis shouts with laughter, " Martin... it's on the phone."

The TV camera zooms in the pilot, now Larry is visible for one minute on air, the TV viewers' look are fixed on the TV screen, all those who are watching the live show are concerned if Larry will be able to land the balloon on the rooftop or not?

As soon as Parmis touches the green button, a whirlwind blows and pulls the balloon off.The four little girls start shrieking as Pilot Larry struggles to steer the balloon toward the Glass tower; however the wind is strong enough to carry the balloon away.


Flora chases the hot air balloon in her trailer at high speed, she sees the balloon going to the suburbs, it puts her mind at rest, suddenly something strange happens, the balloon vanished, what has happened? Flora is completely confused, she checks the on-board radio, this one is more unbelievable, no signals are received from the radio, Flora stops to call Gloria.


The spectators are still puzzled by the unexpected whirlwind that Sergey appears on the stage, he walks into the kitchen, " Hello, Friends... Don't worry, everything is great, it was only a surprise! The life is full of surprise! I have another surprise for you ,,,, I'm gonna show you how to cook the best pancakes, are you ready? ....and I put your mind at rest,  Don't worry about our balloonists,  our passengers are safe, and Glass trailer will take it soon,... Now Please, Notice our cooking show."

Gloria murmurs, " Can you really cook?"
Sergey, " Larry can so It must be easy, besides I have an assistant, " he points at Gloria.



The wind drifts the balloon to a remote area. The three little girls keeps screaming, only one fearless girl, Tina, is brave enough to record the moments of near their death, she is taking video tearfully, and what about  Uncle Larry,  he is not able to contact with on-board radio, so begins to calm the girls, " There, there ... calm down, everything will be OK ... soon I'll find a proper land to descend, Forget reception and death and help me." 

Parmis says, crying, " My smartphone doesn't have reception."
Uncle Larry, " No problem, sometimes it happens, here is remote ."

Armis, " I don't want to die, Uncle."
Uncle Larry, " No problem, You'll be alive."

Mino, " Look, a field is over there."
Uncle Larry, " Excellent, there is good, in five minutes we'll be on the ground."

The pilot looks at altimeter, then pulls the cord attached to the top of balloon envelop, the balloon comes down slowly until it gets floating nearly 4 feet over the ground. Captain Larry brings a bright smile, " See, we are almost on the ground."

Armis and the others wipes their teardrops, their hot air balloon ride is all over.




Best Wishes
M.T☺




M.T☺

Wednesday, August 19, 2015

چشم های فیروزه ای



یکشنبه


سوده، آسوده رو مبل جلوی تلویزیون ولو شده بود و تندتند چیزهایی می نوشت، کنارش نشستم، دست زدم زیر چانه و دقایقی متفکرانه به تماشایش نشستم :« بازم که سریال کره ای می بینی؟»

دفتر را بست، پشت چشمی نازک کرد:« آره ... البته این سریالِ کره ای نیس، بلکه داستان موفقیته؛ این مجموعه های آموزنده پر از درس و نکتس برای کسب و کارای کوچیک ... البته بعضیا فقط باهاشون سرگرم می شن عین سرکار علیه ولی نخبه ها،» به خودش اشاره کرد:« اسلوبش رو کپی می کنن--- باید ببینیش، فوق العاده س! دختره در اوج ناامیدی به صدتا شرکت ایمیل زد و نامه فرستاد؛ خلاصه، شانسش زد و یک شرکت کله گُنده طرحش رو پسندید و باهاش یه قرارداد توپ بست؛ نه تنها شرکتشون رو از ورشکستگی نجات داد ، مدیر عامل شرکتم شد-»

تو حرفش پریدم:« گفتی نامه؟»
-- :« آره، نامه، مگه چیه؟»

نگاهم را گردانم سمت تلویزیون؛ دختر و پسری عاشقانه به چشم های هم زل زده بودند،  راهش همین بود، نامه، چرا به فکر خودم نرسیده بود، این کره ای ها عجب مخی دارند. نیشم تا بناگوش باز شد:« هیچی، عالیه، عالی-- ممنون سوده جون، آسوده بشین سریالتو ببین ، خب؟! آسوده ی آسوده.»

سوده بُراق شد، دفترش را لوله کرد و ژست حمله به خودش گرفت، کم نیاوردم گارد دفاعی برداشتم و با یک خیز بلند خودم را به در اتاق رساندم، قاه قاه خندیدم:« سوده ، آسوده ، سوده ی آسوده.» چند تا شکلک و فرار.


به اتاقم رفتم ، پشت پنجره ایستادم به تماشای برگ ریزان: پاییز بود و فصل جدایی؛ برگ های رنگی؛ زرد و سرخ و نارنجی از شاخساران رها شده، با نسیم می رقصیدند و پای درخت به خاک می افتادند.

دیدم که نامه بسان کبوتری از دستانم پر کشید، در دستان باد این سو و آن سو رفت، از برابر یک جفت تیله ی سیاه براق گذشت ، پروانه وار گردمان چرخید و چرخید تا به معشوق رسید و روی برگهای رنگ پریده ،کنار کتونی های خسته به خاک افتاد؛ مرد منتظر نماند، بی درنگ نامه را از دستان برگ ربود، اشک در دیدگانش لرزید، عطر یار پیچید، نامه را بویید و بعد هزار بار بوسید...


پشت میز کامپیوتر نشستم و ترکیب « نامه ی عاشقانه » را در گوگل جستجو کردم ، بی شمار نامه ی عاشقانه یافتم، بی شمار! اما دل ساده ام بر نداشت از آن نامه های طناز ادیبانه نسخه بردارم؛ آخر حرف دل ما نبودند؛ او ساده بود و من هم. برای اقرار دلباختگی دو سه واژه کافی است، هر چند دل و جرئت می خواهد بیان همان دو سه واژه.


مثل بید می لرزیدم؛ ضربان قلبم را می شنیدم، کم مانده بود منصرف شوم؛ عاقبت خودکار را برداشتم، چشم ها را بسته، آب دهان را قورت دادم، به خود جرئت داده، شتابزده روی برگ دفتر با دستانی لرزان نوشتم:« دوستت دارم.»

عملیات تمام شد، نفس راحتی کشیدم و نامه را با دو تا قلب قرمز به هم چسبیده امضا کردم.


رو میز تحریر دنبال پاکت نامه می گشتم که چشمم خورد به کتاب « پیغامی در بطری »، فکر کن نامه در بطری، آه، چه رمانتیک!

غریبه رو نیمکت پارک سر کوچه می نشست و رو به روی جدول؛ یعنی نیمکت تا جوی آب کمتر از نیم متر فاصله داشت.



ما بطری با در چوب پنبه ای نداشتیم؛ فقط نوشابه خانواده می خوردیم ، گاهی هم دلستر. نامه تو بطری خانواده، بیشتر مفهوم یک خانواده را القا می کرد، ولی زیادی تابلو نبود؟ به قول مامانم :« ما جلوی در و همسایه آبرو داریم.»، این شد که اندیشه ام پر زد به سمت بطری های کوچکتر که زیاد به چشم نیاد؛ مثل شیشه ی شربت، اتفاقاً دیروز شربت سرفه ام تمام شده بود، شادیم خیلی زود با دیدن شیشه ی کدر رنگ باخت؛ شفاف نبود هیچ، زیادی هم تیره بود، نامه اصلاً توش دیده نمی شد.

شیشه ی مربا چطوره؟ یا ترشی، شور، روغن زیتون، آستون؟ باقی آستون را از پنجره ریختم تو حیاط که سوده تو اتاق سرک کشید، آنقدر هول شدم، که شیشه از دستم افتاد تو حیاط و شکست.

--:« چی کار می کنی؟»
--:« هیچی .»

--:« این بوی چیه؟»
--:« آستون.»

چشمانش را ریز کرد و با تردید به من خیره شد:« آستون برای چی؟ »

پوزخندزنان گفتم:« چه سؤال مسخره ای! خب برای لاک ناخن.»

آرام آرام به من نزدیک شد:« دیگه کسی برای لاک پاک کردن از آستون استفاده نمی کنه، پد لاک پاکن که هس ... راسش بگو، الکل می خوردی؟»

بُراق شدم:« چی داری می گی؟»
از پنجره آویزان شدم و خرده شیشه ها را از حیاط جمع کردم، ریختم رو میز تحریر:« نگا کن، خوب نگا کن، برچسب آستون را می بینی، بوشم که خیلی واضحه ... سوده! تو درباره ی من چه فکری می کنی؟»

--:« ببخشید، دس خودم نیس، یکی از کارمندام هر روز از داروخانه الکل طبی می خره، می گه آستونه .»

-- :« خب که چی؟ مگه من کارمندتم؟»

لبخند کجی زد:« نه، راستش اومده بودم نظرت رو بپرسم.»

--:« نظرم؟! راجع به؟»
--:« نامه.»

رنگم پرید، دستپاچه شدم. چشم هایش ریزتر شد:« چرا جا خوردی؟ امروز خیلی مشکوک می زنی، خبراییه؟ ... نکنه عاشق شدی؟  ... به هر حال  می خوام فعالیت شرکتم رو گسترش بدم، به نظرت بهتره به رقبام ایمیل بزنم یا تلفن؟ ملاقات حضوری چطوره، بهتر نیس؟»

-- :« صد البته ملاقات حضوری بهتره، ولی ... خب بعید می دونم بپذیرنت، همون ایمیلو بزن.» و غش غش خندیدم.

عینهو لبو سرخ شد:« خیلیم دلشون بخواد، افتخار نمی دم، حسود! داری دق می کنی برا خودم شرکت زدم و تو هنوز داری برای بابات کار می کنی و درجا می زنی؟»

-- :« حسودی؟ به تو؟ شوخی می کنی؟ همه می دونن تنها دلیلی که طراحی خوندم این بود که تو شرکت بابا مشغول شم، تازه این شرکت اول و آخرش مال خودمه.»

سوده پوزخندی زد:« زکی، شرکت برای سامانه.»
--: « نه، برای من و سامانه، می دونی که بابام روشن فکره، می گه دختر و پسر برام هیچ فرقی ندارن، قراره شرکت به طور مساوی بینمون تقسیم شه.»


لبخند یخی زد:« خوبه، مبارکه ، هر چند شرکت حق سامانه ... گفتی ایمیل بزنم بهتره، آره؟» و بی آنکه جوابم را بشنود، راهش را کشید و رفت.


سراغ نامه برگشتم، خرده شیشه های رو میز دستم را برید، دو قطره خون روی نامه چکید، از دست این دختر! سوده ، حسابی رو اعصابم بود و چاره ای جز تحملش نداشتم؛ تنها یک هفته مهمان ما بود درست تا سالگرد بابا بزرگ و بعد برمی گشت سر کسب و کار کوچکش.

روبانی قرمز بستم دور نامه، بعد آن را چپاندم تو یک شیشه ی عطر که یادگار دوست عزیزم محبوبه بود و زمزمه کردم:« ای نامه که می روی به سویش/ از جانب من ببوس رویش.»

از خجالت سرخ شدم، بطری را تو جیب بارانیم گذاشتم تا فردا ظهر که از اتوبوس پیاده شدم، آن را جلوی پای غریبه بیندازم.


آن لحظه ای را تصور کردم که نامه را خوانده، فریاد می زد:« منم دوستت دارم، آره ، عشق منی، چه جوری بهت بگم؟! عاشقتم دیونه وار، از عشقت مجنونم و آواره ای دختره ی دیوانه! کم مونده سر به بیابون بذارم، می خوام تو عشقت گم شم تا خودمو پیدا کنم.»


   M.T☺







M.T☺

Saturday, August 15, 2015

من اول از خودم شروع می کنم

 


« ای برادر تو هـــــمان اندیشه ای
 مابقی تو  استخوان و ریشه ای »

در سده ی اخیر با کشف قدرت تصویر سازی ذهنی و تجسم، بسیاری از معنویون با بزرگنمایی قدرت عظیم اندیشه پذیرفتند که تنها راه دگرگونی جهان، مراقبه، اندیشیدن و تجسم دنیا به شکل آرمانی و دلخواه می باشد. شاکتی گاوین نویسنده ی کتاب پر فروش « تجسم خلاق » اعتقاد دارد که تجسم برای دگرگونی دنیا شرط لازم است اما کافی نیست.

نمی شود با دست رو دست گذاشتن ، انتظار و تمرکز بر نیکی ،جهان قشنگی ساخت، بلکه بایست با همت عالی آن را ساخت.

همان طور که گفتیم دنیا آیینه ی ما و بازتاب رفتارهای ماست، کژی های دنیا در اصل سایه ی ماست که بر دنیا افتاده است، هر وقت به قدر کافی شفاف و زلال شدیم، دنیا آفتابی خواهد شد.
 
بیاید برای تغییر دنیا از خودمان شروع کنیم، از کنار نابسامانی ها و ناهنجاری ها بی تفاوت رد نشویم و از خود بپرسیم این تیرگی انعکاس کدام بخش تاریک روحم است؟ سپس پنجره ی دل را به روی روشنایی بگشاییم.
                   « آی آدم از خودت خجالت بکش/ یه عکسی از عشق و رفاقت بکش
                        من اوّل از خودم شروع می کنم/ همین الآن رو زندگیت خط بکش »

 


زندگی در روشنایی : شاکتی گاوین
                                                                                        M.T






M.T☺

Friday, August 14, 2015

موندم سر دو راهی؛ ویندوز 10، بهترین انتخابی؟


«  مگه از تــــو بهترم پیدا می شه
  مگه عشقت تو ترانه جا می شه
اورســــــــــــــــتِ  آرزوهای منی
تو نیــــــــــــاگـارای رویــای منی »
تاریخ ؟ انگلیسی ؟ جغرافی
سوزان ترین و خشک ترین مکان در آمریکای شمالی ؟  دره ی مرگ در کالیفرنیا
صحرایی با کاکتوس های غول آسا ؟                  صحرای سونوران در آریزونا
مرتفع ترین درخت جهان با ارتفاع 111 متر ؟  سکویا در سواحل آمریکای شمالی
پارمیس جان، سلام
الآن دارم جغرافیای آمریکای شمالی را مرور می کنم، هیچ می دانستی که بسته های پستی برای ساکنین دره تنگ صخره ای و بسیار عمیق گراند کانیون با قاطر ارسال می شود؟ خیلی جالبه، نه؟
چندی پیش که خاطره ی کلاس تاریخ( =جغرافی) را نوشتم، دوستان طناز اظهار لطف فرموده ، توصیه کردند به جای تحصیل زبان انگلیسی، جغرافی بخوانم، آن موقع این پیشنهاد را جدی نگرفتم، ولی اخیراً ملتفت شدم که بله، اصولاً علاقه به جغرافی، در طینت ، طبیعت و سرشتم است هیچ دارد مثل آتشفشان فوران می کند ، متشکرم از داستان هایم که این راز را بر من آشکار کردند.
درسته، از اون جایی که شخصیت اصلی قصه مدام در سیر و سفر است، چاره ای جز همراهی نیست و سفر رابطه ی تنگاتنگی دارد با انواع جغرافی از جغرافی طبیعی گرفته تا جغرافیای سیاسی، انسانی و الخ.

از بد روزگار اینک در صحراهای خشک و جنگلهای انبوه کالیفرنیا گم شدم و برای یافتن جاده ی اصلی و بازگشت به خانه به مطالعه ویکیپدیا ، اطلس، گوگل مپ، گوگل ارث و کلاً ساجغنت ( سایت های جغرافی اینترنتی ) پناه آوردم، امیدوارم هرچه زودتر پاسخ سؤالاتم را یافته، خودم و شخصیت های داستان و خوانندگان را از این دربدری و آوارگی رهایی بخشم.
در ضمن کاشف به عمل آمد که فراگیری جغرافیای آمریکای شمالی ساده است، شاید به خاطر تصاویر واضح و رنگی فیلم های وسترن که از کودکی در ذهنم جا گرفتند.

نکته ی 1: فیلم سازان ایرانی با ساختن فیلم های بیشتر از طبیعت منحصر به فرد ایران زمین در آموزش جغرافی با آموزگاران جغرافی سهیم شوند.
نکته 2 : این که اغلب تاریخ جغرافی را به جای هم یا مساوی با هم می نویسم علت دارد، در دبستان و راهنمایی زنگ تاریخ و جغرافی یکی بود فقط در دبیرستان یک سال جغرافی داشتیم و سال بعد تاریخ.



« باید فراموشت کنم چندیست تمرین می کنم
من می توانم می شود، آرام تلقین می کنم .»

خنده از ته دل، این شعر را خیلی دوست دارم؛ اولین بار که این شعر توجهم را جلب کرد، چند سال قبل بود، تاریخ انقضای آزمایشی یکی از نرم افزارهام رسیده بود و نمی خواستم تمدیدش کنم، در نظر داشتم این شعر را البته با کمی تغییر برای وداع گرم و به یاد ماندنی به شرکت مزبور ارسال کنم؛ البته نفرستادم ولی باورت نمی شد یک هفته از صبح تا شب کر کر می خندیم.

 به هر حال این هفته تا اواسط هفته آرام به خودم تلقین کردم که باید جنگ قبایل را فراموش کنم: «سخت است اما می شود در نقش یک عاقل روم / شب نه دعایت می کنم نه صبح نفرین می کنم . »
بله، سخت بود ولی موفق شدم ؛ با نوشتن کوشیدم تلخی هجران را به شیرینی وصال رویاهام تبدیل کنم.

نکته : دیشب وایمکس را دوباره شارژ کردم و عصر امروز هم سری به دهکده زدم، هم چند تا اتک. تو این یک هفته به طور متوسط روزی 2 بار دهکده ام غارت شده بود، یک شهر بی دفاع، خوش به حال غارتگران.



« بگو گنــــــــــــاه من چیه؟
که بی خبــــــــر موندم ازت
بگو چرا ســــــــفر می ری
 همش جاهای خیلی دور »

شنبه 17 مرداد، روز خبرنگار بود؛ روزی که خبرنگاران برای یک روز در عمرشون عزیز هستند و خواستنی -همون موجودات دوپایی که در اوقات دیگر سال به عنوان مزاحم ، فضول، جاسوس شناخته می شوند-
 خبرنگاری یکی از سخت ترین مشاغل دنیاست، مدام سفر، استرس ،نگرانی ،عدم امنیت شغلی و مالی ..... اما یکی از مهم ترین مشاغل دنیاست .

فکر کن چی می شد اگر کسی نبود که از اون سر دنیا برامون خبر بیارد؟  چرا راه دور؟ درسته، که شبکه ی اجتماعی الآن خیلی فعالند، و اگر آب بخوری سه سوت تمام دنیا فهمیدند

ولی این خبرنگاران هستند که از بسیاری حقایق ، تبانی ها ، دسیسه ها  و ... پرده بر می دارند و در این راه تا پای جان هم می روند .

چه کسی حاضره جونش را کف دستش بگیرد و بره در دل جنگ تو کشوری  غریبه و خبر تهیه کند؟ فقط خبرنگار .

هرگز نخواستم که خبرنگار شوم هرچند سریال خبرنگار که در دهه ی هفتاد از شبکه ی 3 سیما پخش می شد یکی از سریالهای محبوبم بود.


« تـــــــو خود نمره ی بیســــتی
تـــــــــو مث هیچ کسی نیستی
کسی مثل تــــــــو بـــــلد نیست
هم بخواد یک باشه همه بیست

از تـــــــو بهتــــــــرو کسی دیده
کسی ازش چیزی شـــــــــنیده
تو کتــــــــاب و توی دفــــــــــتر
تـــــــــــــو هم اولی ، هم آخر»
چهارشنبه 21 مرداد، تولد برادر بزرگم بود، مهدی جان! تولدت مبارک. « تو خود نمره ی بیستی تو مث هیچ کسی نیستی / تو تولدی، شروعی، زنگ اول طلوعی »



« لالا لالا نخواب که وقــــت خواب نیست
دیگه عاشق تو هیچ جمعی حساب نیس
دیگه پنج شنبه محضِ فـــــــــــالِ حافظ
دست کسی اصلاً کتــــــــــــــــاب نیس»
دارم « پنج هفته در بالون» را می خوانم اثر « ژول ورن» ، امید است که تا سپیده دم  قصه بسر رسد. این کتاب را از ایرانی دیتا دانلود کردم.
پی این کتاب بودم که گذارم به پارس بوک افتاد، قفسه ی کتاب های تخصصی را زیر و رو کردم ، چند تا کتاب الکترونیکی خوب برداشتم که یکیش « وبلاگ نویسی شیرین با وردپرس» بود. تعریفش را زیاد شنیده بودم، یکی از بهترین کتابهای آموزش وردپرس است. تعجب نکن! درسته که از اهالی بلاگرم ، اما آشنایی با دیگر سیستم های وبلاگ نویسی ضرری که ندارد خیلی هم مفید است.

نکته ی جالبی که در نگاه اول توجه خواننده را جلب می کند مقدمه ی گلایه آمیز نویسنده ی فرهیخته ی کتاب است، ایشان که گویا از دله دزدی و کپی برداری و راحت طلبی سایت های فارسی به ستوه آمده، توصیه کرده اند :

یک: به جای نسخه برداری از دسترنج دیگران ( سایت های دیگر) خودمان مطلب بنویسیم.
دو : از هات لینک جداً بپرهیزیم.
سه:  وبگاه های زرد را تحریم کنیم.


کی این تحریم دست از سر ما بر می دارد؟ همه جا هست، حتی سر آموزش وردپرس. نظر نویسنده محترم است، من هم محتوای مفید و ارزشمند را دوست دارم ،  انصافاً کیه که بدش بیاد؟ ولی ذکر چند نکته را ضروری می دانم :

یک: درباره ی تحریم وب سایت های زرد، کار اخلاقی نیست، هر مطلبی مشتری خودش را دارد، اینترنت یک شبکه ی آزاد است فقط به حرفه ای ها و متخصصین تعلق ندارد، یکی  مطالب بامزه و خنده دار و خاله زنکی را دوست دارد چه ایرادی دارد؟ یکی هم مطالب سطح بالا.
 مطالب علمی و تخصصی خوانندگان خاص خودشان را دارند، آره ، شاید این عادلانه نباشد که سایتی که برای تهیه ی مطالبش زحمت زیادی نکشیده، صد برابر سایتی که برای هر مقاله اش دست کم چند روز وقت گذاشته، بازدید کننده دارد. بله، عادلانه نیست، ولی نباید بنای دشمنی با این سایت ها را بگذاریم، بلکه بهتر است با تشکیل انجمن ها و گروه های حرفه ای از وبلاگ های همدیگر حمایت کنیم.

در هر صورت، همه ی اشخاص برای انتشار مطالبشان آزاد هستند حتی اگر مطالب دست دوم باشد. اشتباه برداشت نشود کپی برداری را تأیید نمی کنم و کاملاً به این امر واقفم که برای نوشتن هر پست چند ساعت تحقیق و مطالعه و قلم فرسایی نیاز است؛ خودم که فکر نکنم مطالب سایتی را کپی کرده باشم، معمولاً برای نوشتن یک پست در اینترنت ( بیشتر تو ویکیپدیا، ویکیهو ) تحقیق می کنم، گاهی برای تهیه ی یک پست چند خطی چند ساعت گاهی چند روز تحقیق می کنم ( بدون اغراق).

در مورد کتاب ها نه، اگر داستانی توجهم را جلب کرد، آن را عیناً تایپ ( کپی) می کنم، با ذکر نام نویسنده. شاید این کار از نظر دیگران دزدی باشد ( شاید نه، واقعاً می گویند هست) ؛ از نظر من که تشنه ی قصه و افسانه هستم نیست، چون خودم را جای خواننده می گذارم، شاید خواننده کسی باشد مثل خودم که مدتها دنبال یک داستان می گشته و حال آن را تو یک وبلاگ پیدا کرده، چقدر خوشحال می شود؟

برای من زیباتر از این نیست که هر شعر یا ضرب المثل یا تکه کلام فارسی را در گوگل جست و جو می کنم می بینم که موجود هست و یک آدم باذوق قبلاً آن را دیجیتالی کرده است.

تفکر مجلات ادبی مانند چوک را بیشتر می پسندم که خواننده را ترغیب می کند با انتشار مجله در اعتلا و گسترش ادبیات ملی سهمی هر چند کوچک داشته باشد.

به هر حال به قول نویسنده کتاب « وبلاگ نویسی شیرین با وردپرسی» چه خوب است که حقوق نویسنده را رعایت کرده، امانتدار باشیم و به مطالب دیگر سایت ها لینک بدهیم.


هات لینک های من : واقعیتش زیاد هات لینک نیستم ولی پر از تصویرم؛ دقیقاً یادم نیست آخرین باری که آمار عکس های وبلاگم را گرفتم چند تا، ولی بالای 1000 تا تصویر داشتم.


لایسنس : زمانی که به وبلاگ نویسی روی آوردم درباره ی لایسنس عکس ها چیز زیادی نمی دانستم، خوشبختانه سایت Hubspot را زیاد می خواندم، در مقاله ای از گواهینامه ی عکس ها مطالبی را که برای وبلاگ نویسی ضرورت داشت فرا گرفتم، با گواهینامه ی cc  آشنا شدم، بعد سایت pixabay  را پیدا کردم که لایسنسش  Public Domain بود؛ یعنی از سی سی هم بهتر؛ تصاویر سی سی خوب هستند گرچه به لینک نیاز دارند.

در صورتی که برای تصاویر public Domain دستم حسابی باز است؛ به لینک نیازی ندارند و  استفاده ی تبلیغاتی یا تجاری هم منعی ندارد.
این طوری من با pixabay رفیق شدم، تقریباً 80، 90 درصد عکس های وبلاگم از این سایت است، بنابراین از قید لینک رسته ام.
خب، بریم سراغ هات لینک: یکی از داستان های پارمیس تمام تصاویرش هات لینک است، دو سال قبل بود یا بیشتر؟ در جایی خوانده بودم که برای درج عکس می شه به جای آپلود عکس آدرسش را در قسمت url  وارد کرد بی نیاز به آپلود عکس. 


آن روز تمام تصاویر داستان که همه از pixabay بود را به این شیوه در وبلاگم درج کردم و فردا از دیدن مستطیل های سیاه و عبارت هات لینک تقریباً شوکه شدم.
به سایت pixabay سر زدم، خود سایت یک مقاله راجع به این موضوع دارد، ظاهراً کاربران وردپرس مشکلی در این خصوص ندارند، اپلیکیشنی هست که تصاویر سایت را مستقیماً در وبلاگ های وردپرسی قرار می دهد ، بنابراین نیازی به ذخیره ی تصاویر در کامپیوتر شخصی نیست و از دانلود و سپس آپلود بی نیازی .
ولی بلاگر نه، گوگل اجازه نمی دهد مستقیماً از تصاویر pixabay  بردارم ، بعد درباره ی هات لینک بیشتر تحقیق کردم و به این نتیجه رسیدم که اکثر سایت ها هات لینک را نمی پسندند، چون وقتی عکسی را به این شیوه در وبلاگمون قرار می دهیم، از منابع و پهنای باند آن سایت استفاده می کنند، یک عده از سایت ها می گویند هات لینک به صفحه ی اصلی ممنوع است و هات لینک به صفحات داخلی اشکالی ندارد؛ معدودی از سایت ها هم با هات لینک مشکلی ندارند ( عموماً سایت های بزرگ). دیدم گاهی فوربس یا سایت های معتبر دیگر سرور تصویرشون ویکیپدیاست.
من هم گاهی این روش را به کار می برم هر چند بیشتر تصاویرم را آپلود می کنم، ولی وقتی گوگل رو دنده ی لج میفته و اجازه آپلود نمی دهد، من به هات لینک علاقه مند می شوم چون ممکنه کارم را به طور موقت راه بیندازد؛ پس به سایت مورد نظر می روم، با راست کلیک گزینه ی کپی را انتخاب کرده، بعد در صفحه ی ایمیلم می چسبانم، به همین سادگی. در این مواقع کاملاً بی گناهم، نه؟
البته می کوشم تا در اولین فرصت ممکن ، هر وقت که امکان آپلود میسر شد، تصویر جایگزین را آپلود کنم، گاهی هم آنقدر امکان آپلود فراهم نمی شود که اصلاً موضوع را فراموش می کنم.
بگذریم، خلاصه اگر یک وقت هات لینکی اتفاق افتاده ببخشید، غرض استفاده از منابع و پهنای سایت شخصی و چتر بازی نبوده، خوشبختانه ما بلاگری ها از حیث ظرفیت دغدغه نداریم.

صادقانه: با خواندن مقدمه ی کتاب اصولاً از زندگی وبلاگی سیر شدم، ولی کتاب که به اتمام رسید منتظر توصیه های عالمانه ام برای وبلاگ نویسی در وردپرس باشید.



« مـــــــــوندم سرِ دو راهی
تو خــــــورشیدی یا ماهی ؟
از بس بـــــــــــزرگه اسمت
قلــــــــــــــب آدم می لرزه
فقـــــــــــــط اینو می دونم
هر کی تــــــــو رو می بینه
می گه که داشـــــــــتن تو
به عالـــــــــمی می ارزه. »

داغ ترین خبر فناوری در هفته های اخیر، انتشار نسخه ی جدید ویندوز، ویندوز 10 بود. چند هفته ایست که از شاهکار اخیر مایکروسافت مقالات متعددی خوانده ام و ماندم سر دو راهی که واقعاً اونقدری که از ویندوز تن تعریف می کنند عالی هست یا نه؟
خب، وقتی همه ی کارشناسان یک صدا می گویند بهترین نسخه ی ویندوزی است که تاکنون عرضه شده، حتماً هست دیگر!
ولی نه، تا خودم امتحان نکنم نمی توانم این مطلب را تأیید کنم؛ من هنوز هم کاربر سون هستم، اوایل که ایت آمده بود، روی رایانه ی خانوادگی نصبش کردم، ظاهرش به دلم نشست ولی با استقبال خانواده رو به رو نشد، می گفتند به اندازه ی سون ساده نیست، پیچیده است. این شد که به ویندوز ایت نه گفته و دوباره سون دیگری نصب کردیم و تا این لحظه وفادارانه به همراهی با سون ادامه داده ایم.
البته قبول دارم که 8 یک خرده رو اعصاب بود، ولی اگر یک ذره برایش وقت می گذاشتند، راه می افتادند.
اما دلیل این که چرا خودم ایت را زیاد نپسندیدم ، سخت بودنش نبود، بالاخره با یک ذره کنجکاوی جای تمام ابزارها را پیدا کردم، ولی از امکاناتش خیلی راضی نبودم همه آن لاین بود شبیه اپل یا گوگل؛ بازی های مورد علاقه ام حذف شده بود، برنامه ی خاصی نداشتم، تنها با اینترنت به همه ی امکانات دسترسی داشتم.
از همین رو سون را ترجیح دادم گذشتن از ویندوز ایت با ظاهر زیبا و حرفه ایش کار آسونی نبود؛  نسخه ی ویندوز 8.1 را هم گرفتیم ، طفلک تو پکش ماند و خاک خورد.
الآن طبیعیه که درباره ی ویندوز تن کنجکاو باشم ، به باحالی ویندوز سون هست یا بهتره؟


ظهر یک مقاله دیدم درباره ی ویندوز تن، نویسنده یک سایت برای آپلود فایل های رایانه معرفی کرده بود. می دانید که مایکروسافت به کاربرانش مژده داده که قادرند نسخه ی ویندوز قدیمیشان را به ویندوز 10 ارتقا بدهند آن هم رایگان.

و نصب یک ویندوز به معنای از دست دادن فایل های شخصی است، پس قبل از ارتقا ویندوز قبلی به ویندوز تازه بایست یک نسخه ی پشتیبان از فایلهایمان فراهم کنیم.



« همیشه بهم می گفتن تو دوباره دیر رسیدی
دوباره شکست و تأخیر ، با یه دنیا ناامـــــیدی »
خب، با شتاب وقایع مهم هفته ی بعد را مرور می کنیم، یکشنبه 25 ولادت حضرت معصومه و روز دختران : این روز را به همه ی دختران به ویژه خواهران گل خودم تبریک می گویم. دوشنبه 26 بازگشت آزادگان به میهن اسلامی، هیچ وقت هیجانی را که 26 مرداد سال 69  کوچه پس کوچه های تهران را ور داشته بود، آن چراغانی ها و پایکوبی ها را فراموش نخواهم کرد.   چهارشنبه کودتای 28 مرداد ... و جمعه 30 مرداد روز مسجد، بزرگداشت شاهچراغ و تولد عمو سرگئی .
راستی شنیدم که قرار است فردا به مناسب روز صلح و در بزرگداشت توافق هسته ای ایران و گروه 5+1 راهپیمایی بزرگی در بسیاری از شهرهای مهم جهان برگزار شود.
ایام به کام
اشعار از مریم حیدرزاده
                                                                                                     M.T☺


آن چه در مردم تو را به خنده می اندازد نخست در خود بین و بخند .
                                                                                           امرسون



Recent Posts

My Blog List

Blog Archive

Powered by Blogger.

Text Widget

Copyright © iIslandbooks | Powered by Blogger

Design by Anders Noren | Blogger Theme by NewBloggerThemes.com