مجازات خویشتن

​

پیشانی گُلی همیشه یک بریدگی، خراش یا قرمزی رو پیشانی اش داشت درست مثل شخصیت های کارتونی. علتش را نمی دانستم، آن قدرها هم فضول نبودم که بپرسم. تا یک غروب که حسابی قاطی کرد و پیش چشم همه پیشانی اش را کوبید به دیوار، نه یک بار که چند بار. خودآزاری یکی از آن مواردی است که باید برای همیشه دورش را خط کشید. حدس تان درست است، رهایی از مجازات خویشتن موضوع یادداشت امروز است.

خودآزاری

 خودآزاری مفهوم غریبی نیست، در زمانه ی یارانه و رایانه اکثر مردم خویش را به طریقی مجازات می کنند، گرچه خودآزاری ، نوآوری عصر مدرن نیست. پیشینه ی مجازات خویشتن به قرون میانه برمی گردد، عصری که روحانیان مسیحی خود را تازیانه می زدند تا با پرداخت تاوان گناهانشان به بهشت روند. در دوران جدید شکل خودآزاری با گذشته متفاوت شده است، دیگر از شلاق و تازیانه خبری نیست، اما بیزاری از خویشتن موج می زند، حالا بیشتر خودمان به صورت روحی آزار می دهیم و با محروم کردن خویش از زیبایی ها و شادی خودمان را مجازات می کنیم. هر چند هنوز هستند کسانی که با تنبیه بدنی ،خودشان را مجازات می کنند.

عوامل زمینه ساز خودآزاری

 تحقیقات بیشماری که در زمینه ی خودآزاری صورت گرفته است، نشان می دهد که ریشه ی خودآزاری را در پنج عامل می توان پیدا کرد: وابستگی. کمال گرایی. ضربه ی روحی. سرکوب احساسات. بی ارزشی.

مجازات خویش به مثابه کفرگویی و توهین به خداوند است.

زندگی در اینجا و اکنون: پروفسور کورت تپرواین
  M.T

M.T☺