در من گل یخ هم نمی روید :)

« درخت تو گر بار دانش بگیرد 

به زیر آوری چـرخ نیلوفری را»

سلام، سال نو مبارک، 

این شعر تعجب برانگیز است؟ توقع داشتید بنویسم :« به دست خود درختی می نشانم/ به پایش جوی آبی می کشانم»؟ بله، درسته که امروز روز درختکاری بود، اما ما همیشه در حال دانش آموزی و دانشجویی و دانش پژوهی هستیم :)

صبح با چنان ذوق و شوقی از خواب بیدار شدم که نگو و نپرس، سریع آمدم چند تا عکس آپلود کردم که عصر این پست را ارسال کنم، نمی دانم سرنوشت تصاویر چه شود، ولی از ذوق و شوق من ذره ای کاسته نمی شود، آخر فقط ۱۴ روز دیگر تا آغاز سال نو مانده :)

 بعلاوه، من روز درختکاری را خیلی دوست دارم، هر چند زیاد اهل درختکاری نیستم، نه این که دوست نداشته باشم، بلد نیستم. 

همیشه سبز باشید

یادش بخیر، چند سال پیش ،روز درختکاری بس که من ذوق داشتم درخت بکاریم، یکی از همکاران گفت: « بیاید بریم نهال رایگان بگیریم.» من و خواهرم، سوار ماشینش شدیم و چند ساعتی خیابانها را بالا و پایین رفتیم ولی حتی یک محل عرضه ی گل و گیاه پیدا نکردیم، خیلی ضایع شده بودم. خانم همکارمان با ناراحتی به من گفت:« پس این درختهایی که می گفتی کجاست؟» گفتم:« حتماً دیر اومدیم تموم شده.» خلاصه، دست از پا درازتر به شرکت برگشتیم.

از آن سال به بعد، دیگر هیچ وقت روز درختکاری دنبال محل عرضه ی گل و گیاه نگشتم :) این تیتر هم به همان خاطر زدم «در من گل یخ هم نمی روید.» می خواستم عنوان این پست را بگذارم «فصل رویش»- به خاطر استقبال از بهار- یکدفعه این شعر به ذهنم آمد که خیلی هم دوستش دارم، هر بار می خوانمش کلی انرژی می گیرم، امروزم از آن روزهایی بود که به انرژی نیاز داشتم.

همین و ادامه ی پست های «زندگی در اینجا و اکنون» را ( اگر خدا خواست) بعد ۱۵ فروردین می نویسم، در حال حاضر خانه تکانی و اتمام نوشته های نیمه تمام سال ۹۴ برایم در اولویت است.

سال نو مبارک، روز درختکاری مبارک، به دست خود درختی می نشانم، سبز باشید.

M.T :)