مـــحراب عمـــــق باورت را می شناسد

​

کعـــــــــبه دل پهـــــناورت را می شناسد

این خانه عطــــــر مادرت را می شناسد

شــــــق القمر یعنی تو و ابروی خونین

مـــحراب عمـــــق باورت را می شناسد

هر چند نیلی مانده سیـــــلی بر تن یــاس

کوچه غرور همســـــــرت را می شناسد

از سنگ های نینــــــــــــوا خون می تراود

شش گوشه های پیــــکرت را می شـناســد

خورشید هر مغــــرب غروبی سرخ دارد

یعنی طلوع بی ســـــــــــرت را می شناسد

در خود فرات از تشنگی لبریز مانده است

تا حســـــــــرت آب آورت را می شناســد

این ابــــــرهای تا ابد آبستن از اشــــــک

خونگریه های دخــــترت را می شناسد

پرواز کن کوفه پر از چنگال گرگ است

این آســــــمان بال و پرت را می شناسد

پـهلوی درهای جهان زخمی ست مـولا

آتش تـــن بی سنــــگرت را می شناسد

میعــادگاه عاشـــــقان دل شکسسته ست

چــاهی که چشـــــمان ترت را می شناسد

                                         مریم حقیقت

​

​Images: All-free-download, zcool, pixabay​

M.T