چگونه جویبار خلاقیت شویم ؟

نور باران خلاقیت

هرازگاهی در میان کتابها قدم می زد ، شاهکاری برمی داشت و در سحر واژه ها گم می شد، گهگاه در راهروهای نگارخانه لحظه ای می ایستاد و در عمق چشمان نقاشی خودش را پیدا می کرد ، هر چند وقت یکبار با ام پی تری زیر بید مجنون می نشست، چشمانش را می بست و ضرباهنگ قلبش را به سر انگشتان افسونگر نوازنده می سپرد و غرق سرور می شد.

 همین موقع ها بود که در خیابانهای پرازدحام شهر گام برمی داشت، چهره ها و دستهایی را که به سرعت از مقابل دیدگانش می گذشتند کاوش می کرد و پر از ابهام می شد. بعد تنها زیر آسمان آبی می نشست و از پرندگانی که سرخوشانه جیک جیک و قار قار می کردند، می پرسید : من که از کار خدا سر در نمی آورم ، شما همه مثل همید ، اما ما نه . چرا همه نابغه نیستند ؟ چرا همه نمی توانند شکسپیر، موتزارت، داوینچی ، ادیسون ، ابن سینا ، رازی ، حسابی یا انیشتین باشند ؟ راستی چرا؟

نبوغ چیست؟

یک موضوع کاملاً روشن است ، هر کسی می تواند با مطالعه ی دانشی یا فراگیری فوت و فن کاری و سالها تمرین و ممارست به استادی در آن زمینه برسد ، اما نمی تواند در آن رشته نابغه شود. نبوغ جوششی خود به خودی است برخلاف استادی که آگاهانه و اکتسابی است

به همین خاطر است که گاه از استعداد خارق العاده ی کودکی خردسال هاج و واج می مانیم  و می گوییم :« این بچه نابغه است!»

 وقتی از نابغه ها می خواهیم روش کارشان را برایمان توضیح دهند ، اغلب سکوت می کنند ، نمی توانند توضیح دهند در لحظه ی پیدایش اثر بزرگشان چه رخ داده است ، انگار که آیه ای به قلبشان نازل شده است ، همچون یک معجزه دستی کلید برق را می زند ، همه جا روشن می شود و اثر هنری ، علمی و صنعتی آفریده می شود

بی جهت نیست که هنرمندان خلاق بیشتر عمرشان را در ناهماهنگی و سرگردانی به سر می برند ، وقتی آتشفشان الهامات فوران می کند ، آنها می درخشند و زمانی که شعله ی الهامات فرو می نشیند ، گمگشته و حیران می شوند. لحظه های زندگیشان بین جویبار سرشار و تهی می گذرد و همواره نگران از دست دادن منبع درونی الهاماتشان هستند

اما جوشش درونی و الهام تنها مختص نابغه ها  نیست ، هر کسی در لحظاتی جادویی قدرت الهام را تجربه کرده است؛ گاهی سرجلسه ی امتحان ، گاهی هنگام معامله و خرید و فروش و گاهی در هنگام بی خبری و نگرانی جرقه ای در ذهنمان زده شده ، پرده ها کنار رفته و حقیقتی برایمان آشکار شده است.

وحی و معجزه در دستان ماست ، اگر به دنیای درونمان متصل شویم و به شهودمان تکیه کنیم  و نه تنها آن بلکه هر آنچه در پی اش هستیم در خودماست : خوشبختی ، شادی ، آرامش ، ثروت ، یار، زیبایی ، هوش ، موفقیت و دنیای بیرون تنها بازتاب انرژی درونی ماست .

" آب در کوزه و ما تشنه لبان می گردیم

یــــار در خانه و ما گرد جهان می گردیم "

 همه ی انسانها مسیری برای تجلیِ هستی، روشنایی و خلاقیت هستند ، اگر از دنباله روی از دیگران دست بردارند و به شهود و ندای درونشان گوش فرا دهند

آثار بزرگ و جاویدان با اعتماد به نفس فراوان و کار فوق العاده خلق نمی شوند ،بلکه به قلب هنرمند وحی می شوند و به شکل اعتماد به نفس ظهور می کنند. پس تبعیضی در کار نیست ،تمام موجودات عالم  پرتویی از نور خداوند هستند.

خلاصه

هستی مشابه یک نیروگاه عظیم است و هر یک از ما با کابل هایی نامرئی به آن مرتبطیم ، این کابلها همان شهود و الهامات ما هستند، اگر گوش قلبمان را به دست این نیروگاه بسپاریم و به جای سرکوب و انکار شهودمان  به آنها اعتماد کنیم ، نیروی هستی در درونمان جریان می یابد و ذهن ما را روشن و روحمان را سرشار از انرژی می کند .

و آن هنگام که انرژی هستی در ما جاری شد، معجزاتش را از طریق ما آشکار می کند ، الهامات همانند چشمه ای می جوشد و خلاقیت شکوفا می شود.

____________________________________________

کانال انرژی برتر باشیم

* صبح که از خواب برمی خیزید، انرژی هستی درون خود حس کنید ، به خودتان یادآوری کنید که مجرای انرژی خداوند هستید و بکوشید تا این انرژی را در دیگران هم جاری کنید.

*نگذارید هیاهوی زندگی بیرون ، مسیر انرژی درونیتان را مسدود کند، با توجه مدام به درونتان این ارتباط را حفظ کنید. در مواقعی از روز تمام حواستان را به جهان درون معطوف کنید ، تا انرژی درونیتان سرشارتر شود .

*وقتی به عنوان مجرای هستی زندگی می کنید ، تجربه ی رفت و برگشت انرژی را حس می کنید ، از یک طرف انرژی هستی در وجودتان جاری می شود و از سوی دیگر از شما به هستی باز می گردد ، درست مثل یک خیابان دو طرفه. وقتی شما انرژی را از هستی می ستانید ، خلاق می شوید و به آفرینش دست می زنید و هنگامی که دیگران شما را می ستانید و غرق غرور می شوید ، این احساس رضایت و شادمانی را به هستی باز می گردانید

*وقتی در یک گروه قرار می گیریم ، کانال گروهی را تجربه می کنیم ، قدرت کانال های گروهی چند برابر کانال های تک نفره است ، به همین خاطر است که در یک جمع خلاق ، خلاقیتمان بیشتر شکوفا می شود ، و دعای دسته جمعی سریعتر مستجاب می شود.

​​

کتاب زندگی در روشنایی: شاکتی گاوین

M.T

 

M.T