Dear Kind-Trustee-Who-Sends-Orphans-to-College

​

ســــــــــــــــلام، دوباره یک آخر هفته ی دیگر

پنج شنبه و جمعه ی خوشی را برایتان آرزومندم، بالاخره به قسمت خوشایند کتاب رسیدیم :نامه های جودی ، حدس می زنم خواندن این نامه ها راحت باشه، اولیش که این طوری بود. خب، تا بعد

ایام به کامتان

_____________________________________

Jerusha had an imagination -- an imagination, Mrs. Lippett told her, that would get her into trouble if she didn't take care -- but keen as it was , it could not carry her beyond the front porch of the houses she would enter. Poor, eager, adventurous little Jersha, in all her seventeen years, head never stepped inside an ordinary house; she could not picture the daily routine of those other human beings who carried on their lives undisocommoded by orphans.

Je-ru-sha Ab-bott You are wan-ted In the of-fice, And I think you'd Better hurry up!

جروشا نیروی تخیل بسیار قوی داشت، آنقدر که خانم لیپت معتقد بود که در آینده این قوه ی تخیل برای جروشا دردسر ایجاد خواهد کرد ، با این طرز فکر و خیال پردازی ، او هفده سال بود که هرگز پا به درون یک خانه ی معمولی هم نگذاشته بود . از این رو به هیچ عنوان نمی دانست سایر بندگان خدا که درون یتیم خانه زندگی نمی کنند ، عمرشان را کجا و چگونه می گذرانند

« جروشا آبوت

ترا صدا می زنند

از دفتر ترا می خواهند

زود باش »

_______________________________

اسم

porch ایوان ، هشتی ، دالان
routine روال ، امر عادی

imagination پنداره ، خیال ، تصور، ابتکار، فانتزی، توهم
__________________________

صفت

keen مشتاق، تند، حساس، قوی، زیرک
routine روزمره
 بی پروا ، پر حادثه ، ماجراجو ، حادثه جو adventurous
______________________________________

قید و حرف اضافه

beyond دورتر ، برتر، مافوق، آن سوی ، فراتر از

_______________________________________
________________________________________

این نامه برای آقای " جان اسمیت " نوشته خواهد شد و به وسیله ی منشی ایشان ارسال می شود، نام این آقا جان اسمیت نیست، اما ایشان که مایلند ناشناس باشند ، برای تو جان اسمیت خواهند بود
.

اما دلیل این که چرا دوست دارند این نامه ها همیشه ارسال شود این است که ایشان معتقدند هیچ چیزی مثل نامه نگاری نمی تواند استعداد نویسندگی را شکوفا کند و اصطلاحات ادبی و تخیل را بکار آورد. از طرفی چون تو پدر و مادر نداری که برایشان نامه بنویسی، لذا علاقمندند که تو با نام جان اسمیت با ایشان مکاتبه کنی ، تا ضمن این موضوع از پیشرفت تو هم باخبر شوند، از طرف دیگر تو پاسخی برای نامه هایت دریافت نخواهی کرد ، اگر هم مطلبی پیش آید که احتیاج به پاسخ باشد ، برای مثال اگر خدای نخواسته ترا از دانشکده اخراج کنند ، تو باید این مطلب را به آقای گریگز منشی ایشان اطلاع دهی نامه نگاری ماهانه اجباری است و این تنها کاری است که تو می توانی با انجام آن از زحمات ایشان قدردانی کنی. درست مثل این که تو با چنین کاری داری ماهانه قسط می پردازی، من آرزو دارم که در تمام این نامه ها تو احترامات شایسته نسبت به ایشان را به جا بیاوری و به این ترتیب ثابت کنی که تعلیم و تربیت تو درست و شایسته بوده است و فراموش هم نکن که تو داری به یکی از معتمدان پرورشگاه جان گریر مکاتبه می کنی.

جروشا با یک دنیا آرزو به او نگاه کرد ، خواست از آنجا فرار کند ، دوست داشت به گوشه ای پناه ببرد و فکر کند.

بلند شد یک قدم به عقب رفت، اما خانم لیپت با اشاره ی دست او را نگاه داشت و به او گفت:

- امیدوارم از این شانسی که به تو رو کرده خداوند را شکر کنی ، چنین شانس هایی برای دخترانی نظیر تو خیلی کم پیش می آید که راه ترقی و پیشرفت ناگهان باز شود و به یاد داشته باش که ...

جروشا حرف او را قطع کرد و گفت:

-- بله ... البته خانم . خیلی تشکر می کنم ، حالا اجازه بدهید بروم شلوار فردی پرکینز را وصله کنم...

جروشا مثل برق از اتاق بیرون رفت و در را پشت سر بست در حالیکه دهان خانم لیپت برای ادامه ی حرفی که می خواست بگوید همچنان باز مانده بود....

_____________________

​

The Letters of
Miss Jerusha Abbott
to
Mr. Daddy-Long-Legs Smith
215 Ferguson HALL    24th September

Dear Kind-Trustee-Who-Sends-Orphans-to-College,

Here I am! I traveled yesterday for four hours in a train. It's a funny sensation, isn't it? I never rode in one before.

College is the biggest, most bewildering place--I get lost whenever I leave my room. I will write you a description later when I'm feeling less muddled; also I will tell you about my lessons. Classes don't begin until Monday morning, and this is Saturday night. But I wanted to write a letter ّFirst just to get acquainted.

It seems queer to be writing letters to somebody you don't know. It seems queer for me to be writing letters at all--I've never written more than three or four in my life, so please overlook it if these are not a model kind.

Before leaving yesterday morning, Mrs. Lippett and I had a very serious talk. She told me how to behave all the rest of my life, and especially how to behave towards the kind gentleman who is doing so much for me. I must take care to be Very Respectful.

But how can one be very respectful to a person who wishes to be called John Smith? Why couldn't you have picked out a name with a little personality? I might as well write letters to Dear Hitching-Post or Dear Clothes-Prop.

I have been thinking about you a great deal this summer; having somebody take an interest in me after all these years makes me feel as though I had found a sort of family. It seems as thought I belonged to somebody now, and it's a very comfortable sensation. I must say, however, that when I think about you , my imagination has very little to work upon. There are just three things that I know:

1. You are tall.
2. You are rich.
3. You hate girls.

I suppose I might call you Dear Mr.Girl-Hater. Only that's rather insulting to me. Or Dear Mr. Rich-Man, but that's insulting to you, as though money were the only important thing about you. Besides, being rich is such a very external quality. Maybe you won't stay rich all your life; lots of very clever men get smashed up in Wall street. But at least you will stay tall all your life! So I've decided to call you Dear Daddy-Long-Legs. I hope you won't mind. It's just a private pet name we won't tell Mrs. Lippett.

The ten o'clock bell is going to ring in two minutes. Our day is divided into sections by bells. We eat and sleep and study by bells. It's very enlivening; I feel
Observe with what precision I obey rules--due to my training in the John Grier Home like a fire horses all of the time. There is goes! Lights out. Good night.
 

Your most respectfully,
Jerusha Abbott

Images from Pixabay

M.T