سلام ، صبحتون بخیر
"درد و رنج دیگران را احساس کن. تلاش و تقلاها و ناامیدی ، مشکلات و کمبود آنان را درک و در قلبت را به رویشان باز کن . آگاه باش که هر فردی نهایت سعی خود را می کند. کسی را مورد قضاوت قرار نده، در عوض قلبت را مهد انسانیت کن. دانیل لوپن "
-------------------------------------------------
THE INFIRMARY 4Th April Dearest Daddy-Long-Legs,
Yesterday evening just towards dark, when I was sitting up in bed looking out at the rain and feeling awfully bored with life in a great institution, the nurse appeared with a long white box addressed to me, and filled with the LOVELIEST pink rosebuds. And much nicer still, it contained a card with a very polite message written in a funny little uphill back hand ( but one which shows a great deal of character). Thank you, Daddy, a thousand times. Your flowers make the first real, true present I ever received in my life. If you want to know what a baby I am I lay down and cried because I was so happy.
اسم
institution بنگاه، مؤسسه، نهاد
uphill ، جاده ی سربالا، سربالایی،
uphill ، جاده ی سربالا، سربالایی،
صفت
uphill دشوار
از درمانگاه
چهارم آوریل
بابا لنگ دراز بسیار عزیزم
دیروز عصر همانطور که توی بستر نشسته بودم و داشتم از پنجره به ریزش باران نگاه می کردم، احساس کردم دیگر از زندگی خسته شده ام. ناگهان پرستار با یک جعبه ی سفید بلند پر از گلهای سرخ بسیار قشنگ که نام من روی آن نوشته شده بود وارد اتاق شد.
از گلها ، قشنگ تر و دوست داشتنی تر خطوطی بود که خیلی ریز و ظریف روی کارت قشنگی نوشته شده بود
باباجون یک دنیا متشکرم
این گلها نخستین گلهایی است که من در عمرم از کسی دریافت می کنم. اگر بخواهید بدانید که من تا چه اندازه بچه هستم حالا برایتان می نویسم. من دراز کشیدم و از شدت ذوق و خوشحالی زار زار گریه کردم
چهارم آوریل
بابا لنگ دراز بسیار عزیزم
دیروز عصر همانطور که توی بستر نشسته بودم و داشتم از پنجره به ریزش باران نگاه می کردم، احساس کردم دیگر از زندگی خسته شده ام. ناگهان پرستار با یک جعبه ی سفید بلند پر از گلهای سرخ بسیار قشنگ که نام من روی آن نوشته شده بود وارد اتاق شد.
از گلها ، قشنگ تر و دوست داشتنی تر خطوطی بود که خیلی ریز و ظریف روی کارت قشنگی نوشته شده بود
باباجون یک دنیا متشکرم
این گلها نخستین گلهایی است که من در عمرم از کسی دریافت می کنم. اگر بخواهید بدانید که من تا چه اندازه بچه هستم حالا برایتان می نویسم. من دراز کشیدم و از شدت ذوق و خوشحالی زار زار گریه کردم
-----------------------------------------------
دوشنبه بعد از ظهر با آقای جروی از تپه ی آسمان بالا رفتم، این کوه خیلی به ما نزدیک است ، زیاد هم ارتفاع ندارد، برفی هم روی نوک آن نیست ، اما نفس می گیرد تا انسان به قله آن برسد
.
دامنه ی کوه از جنگل پوشیده شده و بالای آن زمین بایر است . ما آن قدر آنجا ماندیم تا این که آفتاب غروب کرد. شام را هم آنجا پختیم و خوردیم . آقای جروی گفت که بهتر از من می داند شام را چطور درست کند، این کار را او به عهده گرفت، درست هم می گفت چون او به زندگی در اردو عادت داشت
بعد از اینکه مهتاب دمید ما از کوه پایین آمدیم تا این که به جنگل سرازیر شدیم، جنگل باریک بود، از این رو ما با چراغ آقای جروی راه افتادیم
.
به ما خیلی خوش گذشت، درتمام طول راه آقای جروی غش غش می خندید، مدام شوخی می کرد و حرف های بامزه می زد، آقای جروی تمام کتـابهایی را که من خوانده ام بعلاوه ی خیلی کتابهای دیگر خوانده است، خیلی جالب است که یک نفر این قدر اطلاعات گوناگون دارد
.
صبح که شد ما برای یک راه پیمایی طولانی حرکت کردیم ، اما بدبختانه گرفتار طوفان شدیم. به خانه که رسیدیم تمام لباس هایمان خیس شده بود اما روحیه ما خیلی شاد و خوب بود
.
کاش لحظه ای که ما مثل موش آب کشیده وارد آشـپزخانه شدیم شما آنجا بودید و قیافه ی خانم سمپل را می دیدید
او گفت
:
- اوه آقای جروی، دوشیزه جودی، چقدر شما خیس شده اید. خدا مرگم دهد، چکار کنم؟ کت به این قشنگی پاک خراب شده است
.
بابا ، نمی دانید چقدر خنده دار بود او درست مثل بچه ها با ما حرف می زد ، مثل مادرها نگران و عصبانی شده بود. من برای یک لحظه ترسیدم که مبادا هنگام صرف چای دیگر به ما مربا ندهد.
-----------------------------------------------
Saturdayدوشنبه بعد از ظهر با آقای جروی از تپه ی آسمان بالا رفتم، این کوه خیلی به ما نزدیک است ، زیاد هم ارتفاع ندارد، برفی هم روی نوک آن نیست ، اما نفس می گیرد تا انسان به قله آن برسد
.
دامنه ی کوه از جنگل پوشیده شده و بالای آن زمین بایر است . ما آن قدر آنجا ماندیم تا این که آفتاب غروب کرد. شام را هم آنجا پختیم و خوردیم . آقای جروی گفت که بهتر از من می داند شام را چطور درست کند، این کار را او به عهده گرفت، درست هم می گفت چون او به زندگی در اردو عادت داشت
بعد از اینکه مهتاب دمید ما از کوه پایین آمدیم تا این که به جنگل سرازیر شدیم، جنگل باریک بود، از این رو ما با چراغ آقای جروی راه افتادیم
.
به ما خیلی خوش گذشت، درتمام طول راه آقای جروی غش غش می خندید، مدام شوخی می کرد و حرف های بامزه می زد، آقای جروی تمام کتـابهایی را که من خوانده ام بعلاوه ی خیلی کتابهای دیگر خوانده است، خیلی جالب است که یک نفر این قدر اطلاعات گوناگون دارد
.
صبح که شد ما برای یک راه پیمایی طولانی حرکت کردیم ، اما بدبختانه گرفتار طوفان شدیم. به خانه که رسیدیم تمام لباس هایمان خیس شده بود اما روحیه ما خیلی شاد و خوب بود
.
کاش لحظه ای که ما مثل موش آب کشیده وارد آشـپزخانه شدیم شما آنجا بودید و قیافه ی خانم سمپل را می دیدید
او گفت
:
- اوه آقای جروی، دوشیزه جودی، چقدر شما خیس شده اید. خدا مرگم دهد، چکار کنم؟ کت به این قشنگی پاک خراب شده است
.
بابا ، نمی دانید چقدر خنده دار بود او درست مثل بچه ها با ما حرف می زد ، مثل مادرها نگران و عصبانی شده بود. من برای یک لحظه ترسیدم که مبادا هنگام صرف چای دیگر به ما مربا ندهد.
-----------------------------------------------
I started this letter ages ago, but I haven't had a second to finish it. Isn't this a nice thought from Stevenson?
The world is so full of a number of things, I am sure we should all be as happy as kings.
It's true, you know. The world is full of happiness, and plenty to go round, if you are only willing to take the kind that comes your way. The whole secret is in being PLIABLE. In the country, especially, there are such a lot of entertaining things. I can walk over everybody's land, and look at everybody's view, and dabble in everybody's brook; and enjoy it just as much as though I owned the land--and with no taxes to pay!
It's Sunday night now, about eleven o'clock, and I am supposed to be getting some beauty sleep, but I had black coffee for dinner, so--no beauty sleep for me!
This morning, said Mrs. Sample to Mr. Pendleton, with a very determined accent:
'We have to leave here at a quarter past ten in order to get to church by eleven.'
'Very well, Lizzie,' said Master Jervie, 'you have the buggy ready, and if I'm not dressed, just go on without waiting,' 'We'll wait,' Said she.
'As you please,' said he, 'Only don't keep the horses standing too long.'
Then while she was dressing, he told Carrie to pack up a lunch, and he told me to scramble into my walking clothes; and we slipped out the back way and went fishing.
It discommoded the household dreadfully, because Lock Willow of a Sunday dines at two. But he ordered dinner at seven--he orders meals whenever he chooses; you would think the place were a restaurant--and that kept Carrie and Amasai from going driving. But he said it was all the better because it wasn't proper for them to go driving without a chaperon; and anyway, he wanted the horses himself to take me driving. Did you ever hear anything so funny?
And poor Mrs. Semple believes that people who go fishing on Sundays go afterwards to a sizzling hot hell! She is awfully troubled to think that she didn't train him better when he was small and helpless and she had the chance. Besides--she wished to show him off in church.
Anyway, we had our fishing ( he caught for little ones ) and we cooked them on a camp-fire for lunch. They kept falling off our spiked sticks into the fire, so they tasted a little ashy, but we ate them. We got home at four and went driving at five and had dinner at seven, and at ten I was sent to bed and here I am, writing to you.
I am getting a little sleepy, though. Good night.
Here is a picture of the one fish I caught.
M.T
Posts
0 comments:
Post a Comment